ഇനി എന്ത് ? നിർണ്ണയവും നിരീക്ഷണവും

 

കാർഗിൽ യുദ്ധാനന്തരം ഒരു കമ്മിറ്റി ആ യുദ്ധത്തിനെ പറ്റി പഠിച്ചു . Surveillance/ നിരീക്ഷണത്തിൽ നമുക്ക് പിഴവ് പറ്റി എന്നായിരുന്നു ഒരു കണ്ടെത്തൽ. രോഗാണുക്കളോട് ഉള്ള യുദ്ധം തന്നെ ആണ് പൊതു ജന ആരോഗ്യം. (ഈ ലേഖനം വായിക്കാൻ 15 മിനുട്ട് എടുക്കും.)

രോഗനിരീക്ഷണവും രോഗനിര്ണായവും :

ഇത് രണ്ടും രണ്ടാണ് . പക്ഷെ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നു. ഒരു രോഗി പനി, ചുമ യുമായി ഡോക്ടറുടെ അടുത്ത് വരുന്നു. അന്വേഷണത്തിൽ മൂന്നാഴ്ച ആയി ചുമ ഉണ്ട് എന്ന് കണ്ട് ഡോക്ടർ ക്ഷയ രോഗ പരിശോധന ക്ക് കഫം കൊടുക്കാൻ പറയുന്നു. ലാബിൽ പോയി രോഗി അത് ചെയുന്നു. റിസൾട്ട് വരുന്നു. ക്ഷയ രോഗം സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു. ഡോക്ടർ മരുന്നിന് കുറിക്കുന്നു.

ഇത്രയും ആയാൽ രോഗനിർണയം കഴിഞ്ഞു. ( ലാബ് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാതെ നിർണയിക്കുന്ന രോഗങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നത് മറക്കുന്നില്ല )

ഇതിന് ശേഷം രോഗിയുടെ വിവരങ്ങൾ തൊട്ടടുത്ത സർക്കാർ ആരോഗ്യകേന്ദ്രതിലേക്കോ മറ്റൊരു സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥനെയോ അറിയിക്കുന്നു.ഇത് രോഗനിരീക്ഷണവും ആയി.

രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ള ആളെ ഒരു ലാബ് പരിശോധന ക്ക് വിധേയമാക്കി രോഗം ഉണ്ട് അല്ലെങ്കിൽ ഇല്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തുക എന്നതാണ് രോഗനിരീക്ഷണം അഥവാ Surveillance .

പൊതുവെ ,നിരീക്ഷണം ഏർപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള രോഗങ്ങളിൽ ഡോക്ടറുടെ ലാബ് പരിശോധനക്ക് മുൻപുള്ള രോഗനിർണയത്തിന് പ്രസക്തി ഇല്ല. അതായത് മേൽപറഞ്ഞ ഉദാഹരണത്തിൽ മറ്റ് പല ലക്ഷണങ്ങൾ കൊണ്ട് ഇത് ക്ഷയം അല്ല എന്ന് ഡോക്ടർക്ക് തോന്നിയാലും ക്ഷയത്തിന് ആയുള്ള കഫ പരിശോധന അധികൃതർ നിഷ്കര്ഷിക്കും. 

രോഗനിരീക്ഷണത്തിൽ ലാബ് ടെസ്റ്റ് കളുടെ പ്രസക്തി:

പണ്ടൊക്കെ തളർവാതം വന്നവരുടെ കണക്ക് എടുത്ത് അതിൽ നിശ്ചിത ശതമാനം 'പോളിയോ കൊണ്ട് ആയിരിക്കും' എന്ന് അനുമാനിക്കുക ആണ് പതിവ്. എന്നാൽ ഇന്ന് ,കയ്യോ കാലോ തളർന്ന കുട്ടികളിൽ നിന്നും സാമ്പിൾ ( മലം) ശേഖരിച്ച് വൈറസ് കൾച്ചർ ചെയ്ത ശേഷം ആണ് ഉണ്ട് അല്ലെങ്കിൽ ഇല്ല എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുന്നത്.അതായത് കൃത്യത കൂടികൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 

രോഗപകർച്ച യുടെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ ലാബ് ടെസ്റ്റിന്റെ പ്രസക്തി:

ഒരു രോഗം ആദ്യമായി ഒരു സമൂഹത്തിൽ എത്തിപ്പെടുമ്പോൾ രോഗം എവിടെ, ആരിൽ,എപ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്നു എന്ന് അറിയാൻ ടെസ്റ്റുകൾ ചെയ്യണം. താരതമ്യേന രോഗത്തിന്റെ തോത് കുറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഈ സമയത്തു കൂടുതൽ ടെസ്റ്റ് ആവശ്യം ആയിവരും. രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഇല്ലാത്തവരെയും ചിലപ്പോൾ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യും.

പിന്നീട് രോഗത്തിന്റെ പകർച്ച വർധിക്കുമ്പോൾ രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ളവർ എല്ലാവരെയും ടെസ്റ്റ് ചെയ്യും. ഇല്ലാത്തവരെ ചെയ്തു എന്ന് വരില്ല. എന്നാൽ രോഗനിർമാർജനം ലക്ഷ്യം ആണെങ്കിൽ ടെസ്റ്റുകൾ കൂടുതൽ വേണ്ടി വരും.അപ്പോഴും ചെറുതായി എങ്കിലും രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ളവരെ തന്നെ ആണ് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുക.

ഇനി, രോഗം തീരെ ഇല്ലാതാവുന്ന സമയത്തു അത് തെളിയിക്കാൻ രോഗനിരീക്ഷണതിന്റെ ഭാഗമായി ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണം. ഉദാഹരണത്തിന് 

"ഞങ്ങൾ മൂന്നാഴ്ച ചുമ ഉള്ള 2000 പേരെ ടെസ്റ്റ് ചെയ്തു. ആർക്കും ക്ഷയം ഇല്ല.അതിന്റെ അർത്ഥം ഈ പ്രദേശത്ത് നിന്നും ക്ഷയം തത്കാലം അപ്രത്യക്ഷമായി എന്നാണ്".

അതായത് രോഗപകർച്ച യുടെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ വിവിധതരം ലക്ഷ്യങ്ങൾ ആണ് ടെസ്റ്റിങ്ങിന് ഉള്ളത്.

കോവിഡും ടെസ്റ്റും:

കോവിഡിന്റെ കാര്യത്തിൽ തുടക്കം മുതൽ തന്നെ വൈറസിന്റെ കണികകൾ കണ്ടു പിടിക്കുന്ന RTPCR ആണ് ടെസ്റ്റ് ആയി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ഇത് ജീവനുള്ള വൈറ്സിനെയും ജീവൻ ഇല്ലാത്ത വൈറസിനെയും കണ്ടു പിടിക്കും.രോഗാണുക്കൾ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു ഏതാനും ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ രോഗലക്ഷണങ്ങൾ കാണും . അത് വരെ ഉള്ള സമയത്തിന് ആണ് ഇന്കയുബഷൻ കാലം എന്ന പറയുന്നത്.ഇതിന് മുൻപ് തന്നെ രോഗി മറ്റുള്ളവർക്ക് രോഗം പകർന്ന് കൊടുക്കുന്ന സ്ഥിതിയിൽ ആവുന്നു എന്നതാണ് കോവിഡിൽ ഒരു പ്രശ്നം. ഇത് കോവിഡിന്റെ മാത്രം പ്രത്യേകത ഒന്നും അല്ല.ശരാശരി 200 പേർക്ക് പോളിയോ വൈറസ് ബാധ ഉണ്ടായാൽ ഒരാൾക്ക് ആണ് തളർവാതം വരിക. അല്ലാത്തവരുടെ മലം വഴി അസുഖം പടർന്ന് കൊണ്ടേ ഇരിക്കും.

പക്ഷെ ടെസ്റ്റ് പോസിറ്റീവ് ആയില്ലെങ്കിൽ രോഗപകർച്ച ഉണ്ടാവുമോ? ഇവിടെ നാം ടെസ്റ്റിന്റെ പരിമിതികൾ അറിയണം.

ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന ടെസ്റ്റുകളും ഇല്ലാത്തത് പറയാത്ത ടെസ്റ്റുകളും:

ശാസ്ത്രീയമായി ഇതിന് സെൻസിറ്റീവിറ്റി ,സ്പെസിഫിസിറ്റി എന്ന് പറയും.

ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന ടെസ്റ്റുകൾ : 

ഇവ വളരെ സെൻസിറ്റീവ് ആണ്. കുഴപ്പം എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ സത്യം അല്ലാത്തതും പറയും. രോഗം ഉണ്ടെങ്കിൽ അറിഞ്ഞിരിക്കും. പക്ഷെ ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന കൂട്ടത്തിൽ ഇല്ലാത്തത് ചുമ്മാ തട്ടി വിടും. ഇക്കൂട്ടർ ( ഈ ടെസ്റ്റുകൾ) ഇല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഇല്ല. പക്ഷെ ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഉറപ്പിക്കാൻ വയ്യ.

ഇല്ലാത്തത് പറയാത്ത ടെസ്റ്റുകൾ :

ഇവ സത്യസന്ധർ ആണ്. പക്ഷെ പഴയ നമ്പൂതിരിയുടെ കഥ പോലെ മർമ്മം നോക്കി നോക്കി കാര്യം മറക്കും. അതായത് പറഞ്ഞാൽ ( ടെസ്റ്റ് പോസിറ്റീവ് ആയാൽ ) വിശ്വസിക്കാം.കോടതി ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ സത്യമേ പറയൂ. പക്ഷെ സത്യമായിട്ടുള്ളതെല്ലാം പറയണം എന്നില്ല. 

ഇതിൽ നിന്നും ഒരു കാര്യം വ്യക്തം. രോഗനിർണയം നടത്തുന്നതിന് ആദ്യം "ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന "ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുക.അത് പോസിറ്റീവ് ആയാൽ ഇല്ലാത്തത് പറയാത്ത ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുക. ഇപ്പോൾ പോസിറ്റീവ് ആയാൽ രോഗം ഉറപ്പ്.

കോവിഡിന്റെ കാര്യത്തിൽ "ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന ടെസ്റ്റ് "ലഭ്യമായിട്ടില്ല. 

ഇപ്പോൾ ഏതാണ്ട് 70 ശതമാനം മാത്രമാണ് സ്രവം പോസിറ്റീവ് ആവുന്നത്. അതായത് പിന്നീട് നടന്ന സ്രവം ടെസ്റ്റ് വഴി രോഗം ഉണ്ട് എന്ന് കണ്ടവരിൽ ആദ്യത്തെ ടെസ്റ്റ് 30ഓളം ശതമാനത്തിൽ നെഗറ്റീവ് ആയിരുന്നു.

അപ്പോൾ ശ്രദ്ധിക്കുക. കോവിഡിന്റെ rtpcr ടെസ്റ്റ് പോസിറ്റീവ് ആയി വന്നാൽ അത് ഉള്ള കാര്യം ആണ്. കാരണം Specific ആണ്. ഇപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞ ഭാഷയിൽ "ഇല്ലാത്തത് പറയാത്ത" ടെസ്റ്റ് ആണ്. 

വളരെ അപൂർവമായി സാങ്കേതിക കാരണങ്ങളാൽ ഉണ്ടാകാം.പക്ഷെ പ്രായോഗികമായി ഇത് കണക്കാക്കേണ്ടത് ഇല്ല.

എന്തായാലും "ഉള്ളത് എല്ലാം പറയാത്ത.".. സെൻസിറ്റീവ് അല്ലാത്ത ,ടെസ്റ്റ് ആയത് കൊണ്ട് തന്നെ എത്ര കൂടുതൽ ആളുകളിൽ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നോ അത്രയും രോഗ നിരീക്ഷണം മെച്ചപ്പെട്ടതാവും.

(ഇതിന്റെ മറുവശം പറഞ്ഞാൽ "ഉള്ളത് ഒക്കെ വിളിച്ചു പറയുന്ന" ടെസ്റ്റുകൾ വളരെ അധികം നടത്തിയാൽ ഉള്ളതിൽ കൂടുതൽ കേസ് ഉള്ളതായി റിപ്പോർട് വരും.ഇത് പരിഭ്രാന്തി സൃഷ്ടിക്കും.

കോവിഡിന്റെ RTPCR സ്രവ പരിശോധന കാര്യത്തിൽ ഈ പ്രശ്നം ഇല്ല.)

ആരെ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യും?

അസുഖങ്ങളുടെ രോഗനിര്ണയത്തിന് വേണ്ടി ആണെങ്കിൽ ആരെ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണം എന്ന കാര്യത്തിൽ വലിയ ആശയക്കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ല.രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ള ആളുകളെ ടെസ്റ്റിന് വിധേയമാക്കുന്നു.മിക്കവാറും ശക്തമായ സംശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ ആണ് ഇത് നടക്കുക.എന്നാൽ രോഗനിരീക്ഷണത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിന്, അത്ര സംശയം ഇല്ലെങ്കിലും ടെസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ പൊതുജനാരോഗ്യ വിഭാഗം ഡോക്ടർമാർക്ക് നിർദേശം നൽകിയേക്കും.

ഒരു ചെറിയ ഉദാഹരണം പോളിയോ നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്നു തന്നെ.

കുട്ടികൾക്ക് പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടും കൈകാലുകൾക്ക് തളർച്ച അനുഭവപ്പെടാം.പോളിയോ അതിൽ ഒന്നു മാത്രം. ഇപ്പോൾ ആണെങ്കിൽ ഇന്ത്യയിൽ പോളിയോ വൈറസ് കണ്ടിട്ട് വർഷങ്ങളായി. പക്ഷെ ഇന്നും പെട്ടെന്ന് കൈകാലുകൾ തളരുന്ന കുട്ടികൾക്ക് പോളിയോ വൈറസ് ടെസ്റ്റ് നിർബന്ധമാണ്. ഇത് പറയുമ്പോൾ പല ഡോക്ടർമാരും എന്നോട് തർക്കിക്കും. ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാം. ഇത് പോളിയോ അല്ല. പിന്നെ എന്തിന് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണം?. ഒറ്റ ഉത്തരം രോഗനിരീക്ഷണത്തിന് ഇത് ആവശ്യം ആണ് എന്നതാണ്‌.

പോളിയോയുടെ കാര്യത്തിൽ ആ വൈറസ്‌ നമ്മുടെ ഇടയിൽ ഇല്ല എന്ന് തെളിയിക്കാൻ കൂടി ആണ് ടെസ്റ്റ്. 

അപ്പോൾ കൃത്യമായ രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഇല്ല എങ്കിലും.. രോഗപകർച്ചാസാധ്യത ഇല്ല എങ്കിലും ( contact അല്ല എങ്കിലും) രോഗനിരീക്ഷണം( surveillance) കാര്യക്ഷമമായി നടക്കണമെങ്കിൽ ടെസ്റ്റ് നടക്കണം.

അപ്പോൾ ന്യായമായ ഒരു ചോദ്യം ഉയരും. ഭൂരിഭാഗം രോഗികൾക്കും ലക്ഷണം ഇല്ല. അപ്പോൾ പിന്നെ എല്ലാവരെയും ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണോ?.

അത് പ്രായോഗികമല്ല. ഒരു കാര്യം ഓർക്കുക. എന്തെങ്കിലും രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ളവരിൽ ആണ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തവരെക്കാൾ വൈറസ് സാന്നിധ്യത്തിന് സാധ്യത.അത് കൊണ്ട് കോവിഡിന് സമാനമായ ലക്ഷണങ്ങൾ ഉള്ളവർക്ക് എല്ലാം RTPCR ടെസ്റ്റ് ചെയ്യണം. 

ഇതിന് SARI, ILI ഇങ്ങനെ രണ്ട് തരം ലക്ഷണ ശാസ്ത്രം ഉപയോഗിക്കാം.

Influenza Like Illness : കഴിഞ്ഞ 10 ദിവസത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ 38 ഡിഗ്രിക്ക് മുകളിൽ പനി, ചുമ. 

Severe Acute Respiratory Illness ( SARI ) :

കഴിഞ്ഞ 10 ദിവസത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ 38 ഡിഗ്രിക്ക് മുകളിൽ പനി, ചുമ. കൂടാതെ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശനം. 

കേരളത്തിൽ ഇപ്പോൾ ചെയ്യേണ്ടത് ഇതാണ്. ഇത് കുറെ ദിവസം മുൻപേ ഞാൻ ഇംഗ്ലീഷിൽ എഴുതിയിരുന്നു. ലിങ്ക് കാണുക.

ലക്ഷണങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത രോഗികൾ :

ഇവരെ കണ്ടുപിടിക്കാൻ എളുപ്പം അല്ല.അപ്പോൾ ചെയ്യാവുന്ന കാര്യം രോഗം സ്ഥിരീകരിച്ചവരുടെ രോഗലക്ഷണങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത സമ്പർക്കക്കാരെ ( contact) ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഇത് മേല്പറഞ്ഞ SARI/ ILI ലക്ഷണശാസ്ത്രം ഉള്ളവരുടെ കോണ്ടക്ടസിനും ബാധകം ആക്കുക. രോഗികളുടെ ടെസ്റ്റ് റിസൾറ്റിന് കാത്തു നില്കേണ്ടതില്ല. കാരണം നേരെത്തെ പറഞ്ഞ ടെസ്റ്റ് "ഉള്ളതെല്ലാം പറയുന്ന "ടെസ്റ്റ് അല്ലാത്തത് കൊണ്ട്‌.

ഒടുവിൽ ഒരാൾ മാത്രം ബാക്കിയായി :

പലരും ചോദിക്കുന്നു. ഇത് എപ്പോൾ തീരും?. വാക്സിനോ മരുന്നോ ഇല്ലാതെ വന്നാൽ അനന്തമായി നീളുമോ? ഇല്ല. ഇവിടെയും രോഗനിരീക്ഷണം നമ്മുടെ രക്ഷക്ക് എത്തും. ടെസ്റ്റ് പോസിറ്റീവ് ആവുന്ന ഒരാൾ ഏകാന്തവാസത്തിൽ..ഐസോലാഷനിൽ പ്രവേശിക്കുന്നതോടെ ആ സംക്രമണ ശൃംഖല...transmission chain അവിടെ മുറിഞ്ഞു. ഇങ്ങിനെ പരമാവധി കേസ് കണ്ട് പിടിച്ച് സംക്രമണ ശൃംഖലകൾ മുറിക്കണം.

ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നവരുടെ എണ്ണം ദിവസം 5000വും പോസിറ്റീവ് 30 എന്നോ മറ്റോ വരും. ഇത് നല്ല രീതിയിൽ ഐസോലാഷൻ ചെയ്യുന്ന പക്ഷം പതുക്കെ ചെറിയ സംഖ്യ യിലേക്ക് ചുരുങ്ങും. 

ഈ ഘട്ടത്തിൽ നമ്മൾ കോവിധാനന്തര സമയത്തേക്ക് എത്തും. പിന്നെയും കേസ്/ ക്ലസ്റ്റർ വരും

അതിന് പ്രാദേശികമായ നിരോധനാജ്ഞ, ഐസോലാഷൻ മറ്റും മതിയാവും.

Test.. Trace..Isolate... ഇത് തന്നെ മന്ത്രം...

ഡോ. സന്തോഷ് രാജഗോപാൽ.

Surveillance Medical Officer

ലോകാരോഗ്യ സംഘടന

( അഭിപ്രായങ്ങൾ വ്യക്തിപരം).

The Bedside Murmurs

Medical Smiles :

The Bedside Murmurs

The medical college is a strange place. Anybody who’s not studying there would like to have studied there. But all those who are studying there wish they were not there . The first year student is faced with an avalanche of information in the form of Anatomy of the human body ,it’s metabolic functions in Physiology and its chemistry in Biochemistry. Anatomy is not half as interesting as made out by connoisseurs of six pack and size zero. It’s all dead and frozen with the soulful accompaniment of the powerful stench of formalin. Many a wannabe doctor would faint in the first day. Yours truly did not, because I never thought of it as human body. It was all leathery and dry. Physiology in our times used to be full of carbon coated drums and croaking poor frogs who were butchered for study. Maneka Gandhi put paid to that and all frogs can breath easy. But the pain of pricking oneself for umpteen blood studies is heart breaking. Not to speak of the feeling when your early college crushes prick themselves. Biochemistry is your only link to the lab as we know from school days . Although collecting and testing urine is not exactly what you thought the guys in white overalls do. Phew.....

Once you enter your third..now second year you’re led in a flock, to the Hospital. Lest you get any ideas ,the junior students are treated with just about the same respect as a doormat. They wander around the wards like headless chicken as one of our leaders once remarked. Once in a while a junior faculty takes pity on them and call them out. When we were third years ,we had a Profesor..let’s call him Zach...who was very sympathetic to us. In the sense he was very reluctant to take classes. But he would lead us suddenly to a patients bed side. The harassed patient would invariably be a cardiac patient . With an additional sound in their heart called a murmur. Zach was fond of these murmurs. So he would put his stethoscope chest piece to the patients chest and disengage the earpiece. He would then invite the students one by one to adorn them and listen to the heart sounds and murmur. He was so confident about our abilities that he never allowed us to place the steth ourselves.

If you ever thought that doctors would hear amazing stuff through their tubes ,you will be cured by third year of Medicine. That year you will actually that  accept doctors are divine because all that you hear will be hush push and lub dub. Zach would be describing a “ pan systolic murmur with a diastolic flow murmur.” You’re even more shocked your classmates, especially the female ones hear them.Later only you realise that all that they were hearing was the cloth rubbing on the chest piece. A Physician..those guys with an MD in General Medicine who perpetually detest the Cardiologists ...once remarked. “ Cardiologists are Gods. Because they can hear things other people can’t hear.” I would second that. It is another matter that the Echo machine deflated many of their egos. I’ve a friend who disagreed with the examiner about a murmur in a PG exam. The examiner was livid and demanded an Echocardiogram on the spot. It was done and lo and behold ,my friend ,the candidate was right. Just as surely he failed that attempt. Such are stuff Gods are made of.

Coming back to bedside ,the only worthwhile stuff junior students do is to study history taking. This is a laborious process . In the first days it takes an hour. I’ve always wondered what’s the point, since what we get in an OPD is all but five minutes . But it’s the custom and we need to follow it. The patient is subjected to a volley of questions starting from his  childhood . By the time he is finished he’ll be too tired to speak and the student would be breathless. But some people, especially older ones enjoy the interaction.

The examination part is hesitant and clumsy when it comes to junior years and the patient smiles through the process . There are experienced patients who tell students “my liver is enlarged 3 cm”. Especially in exams ,these kind of patients are a treasure. Some Examiners are smarter. They instruct the patients not to reveal a certain finding that’s not very obvious. Like a swelling in a private part . The fate of the student is sealed unless the patient takes pity on the junior doctor fumbling around the bedside.

Once the examination is done, in the training period ,one sacrificial goat should present the case to the teacher . This is your training for the exams too..which you realise quite late. Most of us used to avoid this ,pinning hopes on an over eager student . And hoping that your turn never comes . One of my classmates made his turn memorable by stating that the patient has a Past history of suicide. The word "attempt "was swallowed by him with more swiftness than the guy once did  his poison. The teaching Professor gave a quiziccal look and then burst out laughing. The class followed as you’re expected to,in a medical school.

Then there was this guy who was quizzing a teenage girl for symptoms of thyroid disease. The guidebook said 'ask for intolerance to cold ',so he was keen.
“ Do you feel cold without it being cold?” Was the first question.
 The girl said No.( obviously )
He tried again.

“ Do you feel abnormally cold ?”. The girl giggled but said no.
He wasn’t one to give up easily.
“ When it’s raining ...in the night..do you feel cold?”
The girl went red probably from the imagery of a rainy night coming from the mouth of the guy was a handsome hunk. And she giggled and said “ Yes’

He promptly wrote “intolerance to cold “ in the notes.

Yours truly has had his share of bloopers. One that I remember vividly is searching the Obstetric ward once for a patient named prominently in the front page of case sheet as Rajalakshmi. I reported back to the Staff Nurse that I couldn’t find the patient. She gently pointed out that Rajalakshmi was the name of the treating doctor and not the patient .

The cake goes to the hapless female student who was appearing for her Microbiology exam. She was a chronic additional in Medical college parlance ,meaning she was a repeater many times over. The internal examiner wanted her to pass . The external examiner..the dreaded species in any medical course exam who lands from another university...helpfully agreed to ask a simple question.
“ Can you name a single celled organism?”
The internal suddenly realised the candidate was confused and he stealthily gestured towards the wall where an enlarged picture of amoeba was hanging . As luck would have it another creature of a different species chose the exact time to cross the picture. So our candidate confidently answered.
“ Cockroach,Sir”
It is not known what happened to the examiners but such are the stuff legends are surely made of.

The Film that Knows Infinity

The Man who knew Infinity

It's tough to make biopics, tougher to be authentic and still tougher to make it engaging ,especially when your subject dabbled with higher mathematics. The Man Who Knew Infinity directed by Mathew Brown based on the life of Mathematical genius Srinivasa Ramanujam pulls off this task with elan. The story of this Indian Mathemetician who was honoured with a Royal Society Fellowship is well known. We already had one biopic in Tamil on him titled Ramanujam. I haven't seen it so can't offer any comparisons. The current movie portrays his life,work and passion with taste  and honesty. Dev Patel acquits himself well in the title role while Jeremy Irons lives his role as Prof. Hardy.Devika Bhise puts in a spirited performance as Janaki,the wife of the genius. The life and times of the great Indian is brought out well by the arts department and the England scenario which is most of the movie ,is also perfect to a fault. The highlight of the movie is that the subject of Mathematics is dealt with seriously ,not dumbed down. The scene where Hardy explains the " partitions " is an example and his comment " even you can understand this " is almost directed at the audience.
Today education is seen as a part of one's job application. A necessary evil that has to be suffered before one settles for a job and a high salary. Employability is a buzzword and the pursuit of  knowledge for the sake of it is considered archaic. This movie is a reminder that pursuit of pure science is a pleasure which should not be denied to our gennext in the guise of making them employable. Science for the sake of science is part of what makes man great. Let's keep it that way at least for the gifted.
For starters how many of us know the Chennai houses two world class Mathematical institutes?

ഇടക്കുന്നി അമ്മ

ഇടക്കുന്നി അമ്മ


ഇടതടവില്ലാതെ അനുഗ്രഹം ചൊരിയും
ഇടക്കുന്നി വാഴും അമ്മേ മഹേശ്വരി
ഇടയ്ക്ക തൻ തുടി കേട്ടുണരുന്ന ദേവീ
ഇടക്കെങ്കിലും എന്നെ ഓർക്കേണമമ്മേ

കിഴക്കുള്ള കുളത്തിൽ പഴയതെല്ലാം
അഴലും കോപവും കാമവും മോഹവും
അഴിയാ ബന്ധങളഴിച്ചുവെച്ചിന്നൊരു
വഴി തേടി നിൻ മുന്നിലെത്തി നിൽപ്പൂ

പഞ്ചാരി തൻ പഞ്ചാമൃതം നുകർന്ന്
അഞ്ചാനപ്പുറത്തെഴുന്ന്ള്ളുമമ്മേ ഭഗവതി
സഞ്ചിത പാപങ്ങളൊക്കെ ഹനിക്കണം
പഞ്ചപാപങ്ങളെൻ വഴി തീണ്ടാതിരിക്കണം

സർവാഭീഷ്ടപ്രദായിനീ രാജരാജേശ്വരീ
സർവവും നിന്നിൽ സമർപ്പിക്കുന്നു ഞാൻ
സന്തതമെന്നെ നീ കാത്തുകൊള്ളീടണം
സർവശക്തിയും ചേരും അമ്മേ നാരായണ.

Friendly letter

Been waiting for a moment
Of tranquil peace
To pen a letter to you ,my pal
Since our time started

To tell with joy ,to share and to
Cry without sharing,I kept all those
Memories   in the crevices of my mind
So I can tell you all one day

And I know too that
You enjoy the things that I say


When I see,when I read
Anything and everything
Want to share all those
With you,my friend

When mind reads those golden moments
That we spent talking and knowing each other
I miss you more than ever

Wanted to write a few lines to you
Daily I struggle with words
What excuse shall I use to write
Even if you are before me every moment

Now I realize in a flash
What reason do I need to write to you
Other than the truth that
You are my best friend!

Translated from Tamil original by Srinivasa Raghavan

An Indian Summer

The air is thick with the smell of sweat
Hot winds blow your mind away
You miss the memories of showers of love
Then you realise with a start ,it's an Indian summer

The green acres that covered my morning's walk
Dry and parched as if roasted in hell
The sweet nothings that rain whispered in my ear
Are all silent as if doomsday is near

The green shoot of hope that I lovingly reared
Down to its last leaf as to mock my years
Withered,dry and lifeless lies life
Waiting needlessly for the errant gardener.

In the dusty streets of the cities and towns
Sun is in pursuit of all that's not hidden from sight
To remind us of the endless fury of hurt love
Scorching minds and souls alike with little mercy

Miles and miles of drudgery for a drop of water
The mirage of life that urges you yonder
The long trudge of life is devoid of any green
Then I wake up to the fact that it's a lonely Indian summer.

Doctor in village 4

One of the first things that you learn as you train as a Child Specialist is that the dose of medicines you prescribe is crucially dependent on the weight of the child. Nowadays for many drugs body surface area is used. It is more accurate but difficult to use since you need a ready reckoner. The reckoner will give you surface area from the weight and height of the child. When I started my Paediatric practice therefore the weighing machine was an important instrument that I purchased. By experience you learn to guess the weight from age and appearance especially in busy out-patient departments. But when you have just started to practice you are more scientific .
So when this young woman and ( apparently) her mother walked into my OPD with a toddler hanging on to their hands I understood there was trouble in store. Most parents make their young children stand on the weighing machine ,without realising that they might start crying when left alone. Simple alternative is to weigh both parent and child while the parent carries them,and then subtract the weight of the parent.
When my examination of the child was over , I turned to them and said
" We need to check his weight "
The young woman promptly tried to make the already apprehensive three year old stand on the machine . He promptly started to whimper. Before his whimper turned into a cry ,I told the older woman
" You hold the child. We can take the mothers weight first. Then we can take their weight together and find out his weight"
The young woman hesitated and said
" But doctor ,there is a problem "
" What? " I asked .
" I am not his mother " she said solemnly.
I almost fell off the chair laughing ....